We rijden door Alabama. De wegen en het landschap zijn mooi. Het is gelukkig ook niet druk zodat we lekker door kunnen karren. We kijken uit naar een paar dagen strand aan de Golf van Mexico. Net zoals altijd laten we ons verrassen door wat we onderweg tegenkomen. En ook dit keer worden we verrast door iets leuks.
Na zo'n anderhalf uur rijden duikt er aan de linkerkant van de weg een groot bord op waarop staat Doc's Country Store. Zo op het oog niets bijzonders, maar het bord geeft ook aan dat hier een café is en een winkel. Het is bijna lunchtijd dus we besluiten hier te stoppen. Het is bovendien bijzonder druk op de parkeerplaats, altijd een goed teken, hebben we geleerd, als je ergens iets wilt eten of drinken.
We zien een aantal houten gebouwen en schuren. Het geheel ziet 'vintage' uit. Een oude schommelstoel, reclameborden uit lang vervlogen tijden verfraaien het uiterlijk van de niet zo bijzondere gebouwen. Nadat we de auto hebben geparkeerd zien we dat hier niet alleen een winkel en een café is maar ook een museum. Eentje waar over meerdere gebouwen allerhande. merendeel agrarische, spulletjes zijn te bewonderen.
Doc's Country Store
We lopen even rond en besluiten eerst te gaan eten en daarna de rest wat meer in detail te bekijken. We doen de houten klapdeuren open om naar binnen te gaan. We staan met één stap in een andere wereld. Het blijkt zo'n 'general store' te zijn die overal op het platteland te vinden was in het begin en midden van de vorige eeuw. Helemaal volgepropt met huishoudelijke artikelen, etenswaren, kleding en prullaria. Nu hebben we in verschillende openlucht musea wel meer van dit soort winkels gezien maar deze is nog echt in functie. De spulletjes die hier worden verkocht zijn merendeels van nu. Ondanks dit, lijkt het echt of je terug bent gestapt in de tijd.
We horen op de achtergrond allerlei keukengeluiden. Potten en pannen kletsen tegen elkaar aan, stemmen geven elkaar bevelen wat te doen. Nieuwsgierig lopen we richting het geluid. Daar zien we de keuken en een gang die ons leidt naar het restaurant. Het woordje café op het bord buiten mag gerust bedrieglijk worden genoemd. Dit is een waar restaurant. Het zit ook bijna vol met allemaal lokale bewoners, geen toerist te bekennen. We eten hier een lekker vers gemaakte lunch en genieten van alles om ons heen.
De winkel
Een van de schuren waar je honderde spulletjes kunt bewonderen.
Het huisje van Boothe
We zijn nu echt nieuwsgierig geworden naar wat er buiten te ontdekken is. We lopen langs wat oude auto's richting de schuren. Zo te zien zijn deze vierwielers niet meer echt toe aan een ritje op de weg, maar ze zijn wel heel leuk om te zien. De schuren staan vol met artikelen die te maken hebben met het leven van de familie Boothe die hier ooit woonde. Honderden items van landbouwwerktuigen tot kledingstukken, van meubeltjes tot foto's en nog veel meer. Aan de linkerkant van de winkel vind je Boothe Cabin, een houten cottage die naar zeggen meer dan 100 jaar oud is en waar de familie in heeft gewoond. Kom je ooit in de buurt, zorg dan dat je hier even stopt, het is echt de moeite waard.
We gaan weer snel op weg. We hebben nog geen camping geboekt voor vanavond. Alles leek vol of kon niet van te voren geboekt worden. We nemen de gok om richting Grayton Beach State Park te gaan. Geen idee wat we daar kunnen verwachten maar we weten dat de camping in het park vlak bij het strand ligt. Klinkt heerlijk.
Tegen een uur of twee arriveren we bij de ingang van het park. Er is gelukkig nog een plekje op de camping vrij. Opgelucht inspecteren we waar we mogen staan. De plek is gelegen tussen de bomen en ziet er vooral heerlijk rustig uit. We besluiten door te rijden naar het strand.
Net achter de duinen - Grayton Beach State Park
Hoe mooi is dit strand?
Ik weet dat als er State Park achter een naam staat je niet verrast hoeft te zijn als je terecht komt in een wonderschone omgeving maar dit overtreft mijn verwachtingspatroon totaal. De omgeving ziet er uit als een paradijs. Palmbomen, heldere blauwe lucht, pelikanen die in kleine groepjes af en aan vliegen, andere kleurrijke vogels en duinen met idyllische meertjes en een stralend wit strand. En dan ook echt stralend wit met een felblauwe zee. Heaven on earth.
Toch worden we nog even met de neus op de feiten gedrukt door een klein bordje langs de weg. Het lijkt paradijs maar niet alleen voor ons. Ook de alligators genieten hier van een heerlijke omgeving en die vinden het niet altijd leuk als je bij hen in de buurt komt. Opletten dus.
Gelukkig zijn deze beestjes niet te vinden op het strand. Voor de aankomende twee dagen genieten we van dit stukje paradijs op aarde. Samen met maar een paar andere bezoekers, ons parasolletje en een heerlijk briesje genieten we van de rust en een prachtige omgeving.