We rijden richting Denny's vandaag. Normaal ontbijten we lekker in de camper maar omdat we al een paar dagen geen tijd hebben gehad boodschappen te doen, trakteren we ons zelf op een maaltijd bij deze keten. Daarna reizen we richting het zuiden naar Starkville in de staat Mississippi. Maar voor we hier aankomen brengen we eerst een bezoek aan Tupelo, de plaats waar de wieg stond van de King.
Een maquette van Saltillo Rd uit de tijd dat Elvis hier leefde.
Na een kort stukje rijden bereiken we Mississippi. Voorbereid voor armoe en slechte wegen ervaren we al snel dat dit klopt. De staat oogt duidelijk een stuk armer en de wegen zijn slecht onderhouden. Het geheel komt niet aantrekkelijk over. Misschien dat het zuidelijker mooier is, hier in het noorden van de staat zeker niet. Het verbaast me dat per staat de sfeer en uitstraling zo verschillend kan zijn. Het was me zeker al eerder opgevallen maar als het verschil tussen staten armoe en rijkdom betreft, zoals hier, dan komt dat wat harder binnen denk ik.
We gaan richting Tupelo, Na een kleine twee uur rijden komen we daar aan. Zoals al tijdens onze hele reis is het ook hier weer zinderend heet. Op de parkeerplaats bij het geboortehuis van Elvis Presley is het gezellig druk. Grote campers, auto's in alle maten en aparte motoren staan geparkeerd. Je ziet mensen een plekje in de schaduw zoeken. Niet zo gek bij bijna 40 graden. Wij vluchten ook snel naar het Visitor Center waar we de kaartjes kopen voor het bezoek aan het landgoed en museum.
Deze zie je niet zo vaak in Nederland. Trikes op de parkeerplaats in Tupelo.
Het is heerlijk koel, bijna koud, in het gebouw. Na de kassa is een grote winkel met allerlei artikelen die te maken hebben met Elvis. Een klein museum toont persoonlijke items van de King en zijn familie. Er zijn wat maquettes van hoe het er ooit heeft uitgezien toen Elvis hier woonde en kleding en meubelstukken uit die tijd. Ook vele foto's uit de jaren vijftig zijn te zien. De meeste medewerkers hebben een persoonlijke band met het landgoed. De ouderen die hier als vrijwilliger werken hebben allen persoonlijk Elvis gekend. Het is leuk te luisteren naar de verhalen die zij vertellen uit die tijd.
Op het terrein staat het shotgun huis van Elvis. De naam shotgun is afgeleid van het feit dat je een kogel recht door het huis kon afvuren zonder iets te raken. Anders gezegd, als je de voordeur en achterdeur openzet dan kun je een kogel door het huis schieten die via de voordeur naar binnen gaat en recht via de achterdeur weer naar buiten.
Het is een lief klein wit huisje met een schommelbank op de veranda. Bij binnenkomst zie je groot tweepersoonsbed waar de ouders van Elvis in sliepen. Althans, daar lijkt het op. Bij navraag is het een bed wat lijkt op wat er ooit stond. Er staan wat stoelen en ander meubilair en er is een grote openhaard. In deze hitte vraag je je bijna af waarom deze nodig was in de slaapkamer. Maar ja, het zal in de winter wel een ander verhaal zijn. Er is een deur die naar de keuken leidt. Daar staat een kleine tafel, een fornuis en ook hier een grote openhaard. Alles is super klein.
Frans op de veranda van het geboortehuis van Elvis
Deze dame is het zusje van het schoolvriendje van Elvis
De keuken en eetkamer in het geboortehuis van Elvis
Dit spreekt voor zich
De kerk die Elvis vroeger met zijn familie bezocht
Een van de beelden in de tuin van Elvis
In de tuin zijn verschillende beelden van Elvis in de leeftijd dat hij hier woonde. Ook staat er een kerkje waar Elvis vaak is geweest en ook zijn eerste muzikale optredens heeft gehad. Deze kerk stond toentertijd niet hier maar op een andere plaats. Een aantal jaar geleden is de kerk opgekocht en getransporteerd naar dit terrein. Je kunt hier nu kijken naar een korte film over het leven van Elvis in Tupelo.
Het stuk grond waar alles op staat ligt prachtig in een heuvelachtig beschut gebied. Het komt sereen over, het is heel rustig en groen. Alhoewel het landgoed niet altijd in het bezit van de Presley's is geweest, sterker nog, de familie is hiervandaan ooit vertrokken richting Memphis in verband met geldproblemen, is het later door Elvis weer opgekocht en hersteld op de wijze zoals hij het zich herinnerde. Na zijn dood is het landgoed geschonken aan de stad Tupelo. Deze beheert het nu en zorgt dat de herinnering aan Elvis als zoon van Tupelo in ere wordt gehouden.
Omdat we toch in de buurt zijn besluiten we vanaf Tupelo de Natchez Trace Parkway te pakken. Deze weg die als enige in het land is bestempeld als nationaal park moet prachtig zijn. We hebben zo'n 80 km gereden en we komen tot de conclusie: De weg is mooi maar zeker niet zo bijzonder als wordt gezegd. Je rijdt merendeel door een bos waardoor het al gauw saai wordt. Dat is anders als je de zijwegen pakt op de route. Dat hebben we een paar keer gedaan. Daar is het landschap prachtig en je kunt er bovendien resten van historisch belang zien. Zo hebben we een prachtige Mound gezien, een overblijfsel van de indianen die hier ooit hebben gewoond en heerlijk gepicknickt aan Davis Lake.
Een oude indianen mound niet ver van de Natchez Trace Parkway
Tegen het eind van de avond komen we bij onze camping aan. Deze is nagenoeg verlaten. Het ligt aan een mooi meer en geen huis in de buurt. We voelen ons alleen in een stukje paradijs.
De volgende dag hebben we heerlijk genoten van de rust en het uitzicht. Met een goed boek, lekkere stoelen, een plekje in de schaduw, hebben we even bijgetankt. Laten bezinken wat we allemaal hebben gezien en meegemaakt. Na deze dag voelen ons weer helemaal fit om naar onze volgende stop te gaan, Montgomery, de hoofdstad van Alabama.
Uitzicht van ons plekje op de camping in Starkville waar het nagenoeg verlaten is.