Op onze eerste dag in Miami staat Wynwood Walls op het programma. Dit is een oude bekende plek. Drie jaar geleden zijn we hier voor het laatst geweest en ik ben benieuwd of er nieuwe murals zijn bijgekomen.
Wynwood Walls
Voor wie het niet kent. Wynwood Walls is een openlucht museum met allemaal murals van beroemde Street Art artiesten van over de hele wereld. Het ligt in de wijk Wynwood waar je in de straten ook veel Street Art terug ziet op gebouwen en objecten. Het is een kleurrijke omgeving met allemaal vrolijke winkels en restaurantjes. Maar, zoals overal in Miami, is het merendeel op dit moment gesloten. Daar waar het open is zie je gelukkig wel gezellig mensen rond lopen of zitten.
We komen aan bij Wynwood Walls na onze auto voor de deur te hebben geparkeerd. Dat is wel even anders dan 3 jaar geleden. Toen was het zoeken naar een parkeerplek. De straten waren vol met wandelende mensen en parkeerplekjes waren schaars. Maar zoals gezegd, het is hier rustig. Ook bij het museum, er staan maar een handjevol mensen.
Bij binnenkomst worden we direct geconfronteerd met een nieuw kunstwerk, duidelijk geïnspireerd door Corona. Het typerende voor Street Artists is dat ze via de kunst een boodschap overbrengen over wat en hoe zij de samenleving ervaren. Vaak heeft dit een politieke of sociale ondertoon. Ik ben elke keer weer onder de indruk hoe op zo’n prachtige wijze een belangrijk, vaak beladen onderwerp, wordt belicht. Ondanks dat het stof tot nadenken geeft die je niet bepaald als luchtig kunt bestempelen maakt het me altijd vrolijk. Dit is een goed begin van de vakantie.
Everglades Nationaal Park
De volgende dag is het weer stralend weer. We besluiten de natuur in te gaan. Everglades National Park staat op de agenda. Specifiek, het meest zuidelijke stukje van de Everglades. We starten bij het Ernest F. Coe Visitor Center. Daar halen we een plattegrond op van de verschillende gebieden van de Everglades. We krijgen wat tips van een van parkrangers wat we niet mogen missen. Een van die tips is deel te nemen aan een parkranger walk bij de Anhinga Trail. We besluiteten dit te doen.
Aangekomen bij het Royal Palm Visitor Center (hier is overigens geen informatiebalie zoals bij de overige Visitor Centers in het park, er loopt alleen een parkranger rond) parkeren we de auto. We zien een aantal auto’s geheel ingepakt in zeilen staan op de parkeerplaats. Zodra we uitstappen worden we direct aangeschoten door een van de bezoekers. Ze geeft ons het advies om onze auto in te pakken. In een grote box liggen zeilen. Verbaast vragen we waarom. Ze wijst naar de bomen en de gieren die daar in zitten. Die gieren schijnen de auto’s te belagen, het rubber kapot te maken en krassen op het lak te veroorzaken. Dat willen we natuurlijk niet en we halen direct wat zeilen en pakken de auto in.
We pakken de auto in om de auto te beschermen tegen de gieren
Verhalen van een parkranger
We lopen naar de plek waar de rondleiding met de parkranger start. De parkranger toont een foto van een python die is opengebarsten en waaruit een grote alligator uit het gat van de python komt. Rondom deze foto zijn over de hele wereld vele fantastische verhalen rond gegaan waaronder dat de alligator nadat hij is opgegeten zich weer naar buiten heeft gevreten. Allemaal fabeltjes. Hij vertelt dit omdat er zoveel mythische verhalen de ronde doen waardoor de alligator een hele slechte naam heeft gekregen. Eén waardoor mensen bang zijn geworden voor deze beesten.
Beelden van een python en een alligator die tot vele fantastische verhalen hebben geleid.
Feit is dat de foto's een situatie toont waarbij naar alle waarschijnlijkheid het volgende is voorgevallen (gebaseerd op het natuurlijk gedrag van beide beesten na analyse van mensen die hier verstand van hebben):
Een python ontmoet een alligator. Deze vindt dit wel een lekker hapje en gaat de strijd met hem aan. Zo’n strijd, een echt gevecht waar over en weer schade aan elkaar wordt toegebracht, kan wel dagen duren. In dit geval is zowel aan de alligator als aan de python flink schade toegebracht maar net voor dat het te laat is eet de python de alligator. Omdat de verwondingen zo groot zijn aan de python bezwijkt hij hier uiteindelijk aan. Met de alligator in zijn lijf overlijdt hij en begint langzaam te ontbinden. Uiteindelijk barst zijn lijf open en er ontstaat een gat waar de alligator zich bevindt. Deze wordt naar buiten geduwd en de inmiddels bekende bizarre situatie ontstaat.
Feit is ook dat een alligator je nooit zomaar aanvalt. Ze lopen eerder hard van je weg dan dat ze toenadering zoeken. Natuurlijk moet je niet te dicht bij ze komen. Dat geldt eigenlijk altijd bij elk beest. Als ze zich bedreigd door je voelen dan kunnen ze heel gemeen worden, net als jij en ik in zo’n situatie. Met dit in ons achterhoofd starten we de wandeling met de parkranger. We volgen de Anhinga Trail, een 1200 meter lange wandeling waar je naar zeggen veel wildlife kunt zien. Dat valt tegen. De wandeling duurt een uurtje, we stoppen regelmatig en zien een tweetal alligators, verschillende mooie vogels en een slangetje. De natuur is mooi maar om het spectaculair te noemen, nou nee. We hebben mooier en interessanter gezien. Wel leuk is de informatie die we van de parkranger krijgen. Dat geeft ons een mooie basis om de Everglades verder te ontdekken.
De parkranger geeft uitleg wat er te zien is op de Anhinga Trail
En dat is precies wat we gaan doen. Het is op naar het meest zuidelijke deel van de Everglades, richting Flamingo Visitor Center. In onze volgende blog kun je lezen wat we hier hebben gedaan en hebben gezien.