Toen we aankwamen in San Francisco merkten we het al, het waait hier hard. Maar, zo laat ik me vertellen door het nieuws en de locals, zelfs voor hier waait de wind harder dan normaal. Het is ook koud. Nog geen 15 graden. Maar waarom klagen, we hebben warme kleding en winddichte jassen, de lucht is prachtig blauw en zijn we moe van het lopen dan laten we ons gewoon vallen, de wind vangt ons wel op.
Van de jongen bij de receptie krijgen we de tip niet met de auto de stad in te gaan maar de bus te pakken. Nu was onze ervaring met een Hop on Hop off geen succes in Los Angeles en dat maakt dat we nu wat voorzichtiger zijn. We besluiten een kaart voor het openbaar vervoer te kopen. Rondom het motel stoppen verschillende bussen dus waarom niet. We kopen een kaart voor 33 dollar voor 3 dagen. Deze geeft naast toegang tot de stadsbussen ook gratis toegang tot de Historic Cable Car. Mooi meegenomen.
We pakken de bus richting Chinatown. Comfortabel, we kunnen lekker zitten en ook mooi de stad alvast een beetje bekijken. Chinatown komt in zicht, het krioelt er van de mensen en de ene kleurige shop met groente en fruit na de andere duikt op. We stappen snel uit en gaan verder lopend de buurt verkennen. In LA vond ik Chinatown maar niets maar hier is het echt leuk. Langzaam zakken we af naar het zuiden richting Union Square. Veel kleiner dan ik voor ogen had en jammer genoeg gedeeltelijk opengebroken. Ondanks dit hebben we toch een terrasje kunnen pakken op het plein, lekker uit de wind maar in de zon. Aan de andere kant van het plein zien we de Cable Car voorbij komen. We besluiten die te pakken.
Voor iedereen die ook een ritje wil maken met dit vervoermiddel, op welk tijdstip van de dag ook, stap nooit op bij het begin of eindpunt. Je staat uren in de rij voor je in een van de trams mag. Stap je een halte verder op dan mag je er altijd zo in, geen wachttijd, er is altijd plek. Union Square is zo'n tussenhalte dus we konden zo opstappen. Doorgereden naar het Cable Car Museum, want dat leek ons een leuke aanvulling op deze tocht.
Het museum blijkt niet alleen een collectie van allerlei oude prenten en historische informatie te bevatten over de tram maar je hebt in het gebouw ook zicht op de kabels die de tram vandaag de dag voortbewegen. Een indrukwekkend schouwspel en het verklaart ook direct waarom er geen chauffeur op de tram zit maar alleen een meneer die de rem en de wissels onderweg bedient.
Na ons bezoek gauw weer de Cable Car gepakt naar zee, richting Fisherman's Wharf en Pier 39.
Daar is het een drukte van jewelste. Vooral bij Fisherman's Wharf loop je over de hoofden. Wel gezellig en leuk. Bij Pier 39 kun je honderden zeeleuwen zien. En niet alleen zien, je kunt ze ook horen, ze gaan aardig tekeer.
Al lopend en trammend is de dag zo om.
De volgende dag willen we naar de Painted Ladies en Golden Gate park. Net voor vertrek checken we de bus. We krijgen een waarschuwing in beeld. Alle bussen rijden aangepast. De jaarlijkse Bay to Breakers Run is vandaag. Geen bus kan van Noord naar Zuid en omgekeerd. En met de auto kom je er ook niet door. Alle dingen die we eigenlijk wilden doen liggen allemaal in het 'verkeerde' gedeelte van de stad. De run loopt van Oost naar West en van kust naar kust. Je zit gewoon vast in Noord of Zuid tot een uur of 3 in de middag. Het is wel een leuke gekte in de stad. Iedereen loopt verkleed rond, oud en jong, en iedereen is super vrolijk.
We besluiten maar weer richting de kust te gaan. Daar 'heerlijk' van de stormachtige wind genoten en gewandeld.
Op onze derde en laatste volle dag in San Francisco staat Alcatraz op het programma. We staan op met een strakblauwe lucht en bijna geen wind. Wauw! Het is nog wel jassenweer maar dat geeft niet.
We hebben een vroege afvaart en het zicht is prachtig op de baai en Alcatraz.
Het is niet alleen leuk om de gevangenis te bezoeken op het eiland maar de natuur is er ook prachtig. De grootste bezienswaardigheid is een groot nest Blue Herons. Hordes mensen staan in de rij om het nest te zien door kijker die neer is gezet door de Ranger. Wij vinden het ook enorm leuk om dit nest te zien alleen is het voor ons iets minder bijzonder als voor de mensen hier. In Nederland kom je om van de reigers, hier is dit echter een heel ander verhaal.
Nadat we terug zijn van het eiland is het oppakken wat we gisteren van plan waren. We hebben ze gezien, de Painted Ladies tegenover Alamo Square. Het rijtje huizen in zachte pasteltinten die als enige ooit een grote brand in de stad hebben overleeft. De stad vond dit zo bijzonder dat ze deze huizen als voorbeeld hebben genomen voor het bouwen van nieuwe huizen. De hele stad heeft inderdaad huizen zoals deze maar dit zijn de enige echte oude.
We rijden en lopen nog wat rond in de stad en proberen zo veel mogelijk op te nemen van de omgeving.
Als ik San Francisco moet omschrijven dan zou ik dit zo doen:
Een stad vol stijle straten die je pijn geven in je kuiten, waar je verbaast kijkt naar de vele fietsers die de straten met moeite trotseren. De huizen zijn prachtig, de straten vol met aparte bomen, planten en bloemen, alles even netjes zonder enige bouwval. De mensen zijn zichzelf. Heerlijk gek als ze daar zin in hebben, sommige heel keurig anderen zo maf als een deur.
Een stad die je lopend moet bekijken, waar je één moet zijn met de mensen en waar je vooral moet genieten van elke minuut van de dag. Relaxed en sportief.
Morgen is het na bijna vier weken terug richting Nederland. De reis was bijzonder en het zal nog wel even duren voor we alle ervaringen een plekje kunnen geven. We zijn op zoveel plekjes geweest dat je waarschijnlijk na maanden ineens zegt "Oh ja, dat hebben we ook nog gedaan, gezien en meegemaakt."
Ik heb zin om naar huis te gaan maar ook zin om de volgende reis te plannen. Stiekem ben ik dat al een beetje aan het doen.
Reactie plaatsen
Reacties