Het is weer lekker warm op onze laatste morgen in Death Valley. Vanuit de grootste vallei voert de weg ons omhoog om ons naar een volgende vallei te brengen. Ik dacht dat we de meest spectaculaire vergezichten in dit park wel hadden gezien in de afgelopen twee dagen maar dit is weer zo'n plaatje wat voor eeuwig in je geheugen staat gegrift.
In de verte zien we de Sierra Nevada opduiken. Besneeuwde bergtoppen, immense bergen en, na een paar bochten, een groene vallei. De dorpjes langs deze weg zien er wat armoedig uit. Omdat we al een paar dagen niets hebben kunnen wassen besluiten we in een van de dorpjes (één straat met wat roestige trailers achter de huizen) te stoppen bij een wasserette. Het moeten propere dorpjes zijn, al ogen ze zo niet, want je kunt kiezen uit verschillende wasserettes om je was te doen. Na een uurtje is het snel weer verder. De omgeving wordt steeds groener, de bergen steeds hoger en de toppen van de bergen zijn bedekt met meer sneeuw.
Aan het einde van de middag arriveren we in Lee Vining. Een dorpje wat ook uit één straat bestaat maar hier lijkt het wat levendiger en beter onderhouden. Het uitzicht van het dorp is overweldigend. Het kijkt aan de ene kant uit op de oostkant van Yosemite en aan de andere kant over Mono Lake.
Mono Lake heeft geen outlet naar zee. Net als het meer van Salt Lake City wordt het met water gevoed vanuit de bergen en door de regen. In de warmere periodes verdampt het water. Tijdens het verdampen blijft het zout en kalk achter in het water. Het meer is daarom twee en half keer zouter dan de zee en het kalk zorgt ervoor dat er vreemde kalkformaties worden gevormd. Aan de oever van het meer kun je deze bewonderen. Het ziet er buitenaards uit. Fotografen van over de hele wereld verzamelen zich hier rond het tijdstip van ondergaande zon om de formaties te fotograferen.
De volgende morgen vertrekken we vroeg richting Sacramento. We besluiten de Sonora Pass te nemen. Die is net open na de winter. De Pass is 30 meter lager dan Tioga Pass die door Yosemite loopt en helaas nog steeds gesloten is, maar wat mij betreft hoog genoeg. De weg kent op sommige punten een stijging van 26%. We bereiken uiteindelijk een hoogte van 2933 meter en rijden tussen een een halve meter sneeuw. Gisteren was het nog 38 graden plus, nu is het net boven vriespunt. Het blijft bijzonder.
Deze route is wel een aanrader, de natuur en vergezichten zijn spectaculair. Om de zoveel minuten stoppen we omdat we even iets langer willen genieten van de omgeving.
De rit door de pass zou ongeveer een anderhalf uur behoren te duren, wij doen er ongeveer een uurtje of vier over. Halverwege hebben we best trek, het is lunchtijd, plus de blaas wil graag geleegd worden. Op de kaart staat dat er een aantal restaurantjes zijn dus we wachten tot we de eerste tegenkomen. Gesloten! Even later nog een. Gesloten! Weer een paar kilometer later, een restaurant en er staan verschillende auto's voor de deur. Dat geeft hoop. We stappen uit en worden welkom geheten door een lieve jonge vrouw met een baby op haar arm. Ze vindt het leuk dat we hier stoppen maar ze moet helaas mededelen dat ze nog gesloten zijn. Oef, dat valt tegen. Naast het gebouw staat een grote keet waarop 'public toilets' staat. Ik vraag of die open zijn. Nee, die werken nog niet, is het antwoord. Dubbel oef. Maar als de nood hoog is, kom maar mee, zegt ze, zolang ik maar niet naar de troep kijk. Zij en haar man hebben een maand geleden het restaurant gekocht en zijn nog midden in het gereed maken van het pand voor de opening. Deze zou dit weekend of het weekend daarop plaatsvinden. Binnen valt de troep enorm mee. Je ziet dat ze midden in de verhuizing zitten maar het ziet er wel al heel gezellig en uitnodigend uit. Na nog een klein praatje gaan we gauw weer op pad, hopelijk vinden we nog wat te eten onderweg. Dat lukt gelukkig in het plaatsje met de bijzondere naam Strawberry. Daarna gauw verder, anders komen we diep in de nacht aan in Sacramento.
Laat in de middag aangekomen in Calaveras County, rijden we zomaar een allerschattigst straatje in met lange waslijnen van de ene naar de andere kant van de straat. De kleding aan de lijnen wappert vrolijk heen en weer. Het lijkt alsof we zo in een filmset zijn gestapt tijdens een florerende goldrush periode. Er staan prachtig uitziende huisjes, winkeltjes en andere gebouwen uit die tijd. Aan het einde van de straat is een heuse saloon. Geen toeristisch ding maar vol met locals. Het is één grote verrassing. We parkeren onze auto om de buurt wat meer te verkennen. Het blijkt dat we in Angels Camp zijn beland en deze week is het jaarlijkse feest gaande ter herdenking van Mark Twain die ooit in dit dorpje het idee kreeg voor zijn eerste nationaal geprezen verhaal "The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County". Tijdens het feest worden o.a. Frog Jumping wedstrijden gehouden. Ik had hier graag gebleven maar helaas kan ik het hotel in Sacramento niet meer annuleren en moeten we door.
Hoe dichter we bij Sacramento komen hoe saaier de weg. De omgeving doet enorm aan Nederland denken, platter dan plat, weiland na weiland. Het is al avond als we uiteindelijke de stad binnenrijden. Die ziet er mooi uit, veel bomen, mooi onderhouden huizen. We rijden langs de State Capitol Building, een indrukwekkend hagelwit groot gebouw. Het hotel ligt hier vlak bij. We checken snel in en gaan wat eten.
Dat valt niet mee. Alles lijkt gesloten. Ik google snel waar je terecht kunt maar (zal door de lange dag komen) kan niets vinden in de buurt. Overal wordt geschreven dat Sacramento een van de beste steden is om uit eten te gaan. Waar, is ons nog steeds een raadsel, maar als ze het zeggen zal het wel zo zijn. Wij gaan het niet ervaren want het wordt een snelle hap in het ongezellige eetcafé naast het hotel. Geen succes maar we gaan in ieder geval niet met een lege maag naar bed.
De volgende morgen bezoeken we Old Sacramento. Dit gedeelte van Sacramento is lange tijd een gebied geweest wat zwaar verwaarloosd was. Het stukje land aan de Sacramento River heeft vaak last gehad van overstromingen. De stad heeft zich in de loop van tijd daarom verplaatst naar de wat hogere gelegen gebieden. Het oorspronkelijke gedeelte, met prachtige huizen uit de Goldrush tijd, kwam er verlaten en vervallen bij te staan. De stad besloot aan het einde van de vorige eeuw hier iets aan te doen. Er werd een foundation gevormd die ervoor zorgde dat de gebouwen in oude glorie werden hersteld. De panden werden opengesteld voor nieuwe ondernemers. Vandaag de dag is het een belangrijk Historic Landmark waar de toerist zich even kan wanen in tijden van weleer. Leuk om doorheen te lopen maar persoonlijk was ik niet heel erg onder de indruk. De kitsch lag er wat mij betreft iets teveel op.
Nog vluchtig The State Capitol Building bekeken, de omgeving daar in de buurt verkent en toen besloten snel door te gaan naar San Francisco. Sacramento mag mooi ogen, het mist een bepaalde sfeer.
Hoe dichter we bij San Francisco komen hoe meer ik het gevoel krijg dat we nu een leuke inspirerende omgeving tegemoet gaan.
De Golden Gate Bridge komt in zicht. De lucht is blauw en het lijkt dat er geen smog is dus gauw naar een uitkijkpunt gereden. Er zijn verschillende punten waar je de auto kunt parkeren maar die zijn allen overvol. We vinden gelukkig een plekje maar het is daarvandaan wel even een tippeltje voor we goed zicht hebben op deze icoon. Na een stormachtige wind te trotseren en een wandelingetje langs de weg te maken, zien we deze beroemde brug in volle glorie. Geweldig!
Net aan de andere kant van de brug, in het Marina District, ligt ons motel. Een oud motel uit de dertiger jaren met een schattige courtyard vol met kleurige bloemen en knusse kamers, allen met een eigen aparte keuken en garage. Het motel ligt om de hoek van Chestnut Street, de straat met de beste eettentjes van San Francisco. We brengen snel de koffers naar binnen en gaan op zoek naar een restaurantje. Het is superdruk in de straat en de restaurantjes zijn allemaal overvol. Gelukkig vinden we een plekje bij Delarosa, een Italiaans restaurant. Ben je ooit in San Francisco, ga daar maar eten. Het eten is hier heerlijk en de sfeer is geweldig.
Morgen gaan we de rest van de stad verkennen. Ik kan niet wachten!
Reactie plaatsen
Reacties