We hebben er zin in, vandaag gaan we naar 'Westernland' oftewel Monument Valley, het land van de Navajo Nations waar menige Western is opgenomen. Het ziet er zo bekend uit als je aan komt rijden. Niet alleen Westerns zijn hier opgenomen maar ook films als Forest Gump, Back to the Future Part III en Easy Rider.
We brengen allereerst een bezoekje aan Goudings Lodge. Deze plek is jarenlang gebruikt door vele filmcrews als overnachtingsadres tijdens opnames in deze buurt. Met name John Wayne was hier een veel geziene gast. Vandaag de dag is het een druk bezocht motel met restaurant en museum. In het museum kun je meer leren over het leven van de Gouldings die in de jaren 20 van de vorige eeuw naar deze streek trokken en de nederzetting hebben opgebouwd. Er is ook een nagebouwde cabin waar John Wayne ooit verbleef. De cabin is niet echt, het is een weergave van vervlogen tijden. Je hebt vanuit Goulding's Lodge een mooi uitzicht op de omgeving. Dat is, als de wind niet al te hard waait.
En dat doet 'ie vandaag. Het waait volgens de locals normaal. Wij omschrijven het als een zandstorm. We worden letterlijk gezandstraald. Het opwaaiende zand is prachtig om te zien maar belemmerd direct ook een helder zicht op alles.
We hopen dat een paar miles verder aan de overkant, dichter bij alle 'monumenten' dat het zicht beter is. Daar bevindt zich het officiële Navajo Park Monument Valley. In het park hebben we een hotelkamer geboekt met uitzicht op de Butes en Mesas. Butes en Mesas zijn grote bultige rotsformaties die zomaar uit het niets lijken op te rijzen vanuit de grond. Beiden hebben een vlakke bovenkant maar een Bute is altijd hoger dan breed, een Mesa altijd breder dan hoog.
We pakken de auto en rijden over de stoffige zandweg richting het park.
Het lijkt erop dat het zicht inderdaad wat beter wordt en we besluiten snel in te checken in het prachtige Navajo hotel, The View, en daarna snel de 17 mile stoffige en zeer hobbellige onverharde weg door het park te nemen. Daar blijkt al gauw dat de wind nog steeds een probleem is. Waar we ook uitstappen, de wind waait idioot hard en het zand doet pijn aan je lijf. In alle kieren en gaten komt het zand naar binnen. Onze zwarte auto is inmiddels rood gekleurd.
Dit alles maakt het niet minder indrukwekkend. Het is overweldigend om door dit landschap te rijden. Je voelt je nietig en bevoorrecht dat je dit allemaal van dichtbij mag en kan bekijken. De wind en het zand neem je dan maar voor lief.
Gelukkig kunnen we nog veel langer genieten van het uitzicht. Onze kamer heeft vol zicht op het park met zijn karakteristieke rotspartijen. We slapen even samen met de sterren. Die in de lucht, want de sterrenhemel is heel helder en prachtig , maar ook met de legendarische sterren die hier ooit hun sporen hebben nagelaten in de movies.
De volgende morgen ben ik al om vijf uur wakker om van de zonsopkomst te genieten. Werkelijk betoverend, niet vast te leggen op foto maar wel in mijn geheugen. De bedoeling is om daarna nog even mijn bed in te duiken maar het schouwspel heeft me zo te pakken dat me dat niet meer lukt. Het gaat dus een lange dag worden vandaag, pfff.
Het is een lange tocht naar Bryce Canyon, onze volgende stop. We gaan goed voorbereid op reis. 's Ochtends een t-shirtje met een broek aan, op de achterbank ligt voor later een dikke trui en warm windjack. Want die gaan we nodig hebben. Vanuit 30 graden gaan we naar vrieskou. In Bryce Canyon is de temperatuur rond de 2 graden. Maar goed je moet wat over hebben om iets moois te zien.
Tegen de avond arriveren we in het Bryce Canyon National Park. Van een rode woestijn zijn we geleidelijk in een groene bosrijke omgeving aangekomen. We logeren in het park en krijgen de sleutel van een soort Hans en Grietje Cabin. Zo leuk! Via een overdekte ingang, een porch, stappen we een prachtige kamer binnen. Een grote ruimte met tafel en stoelen, bedden en een grote openhaard die brand. Nog geen vijftig meter verderop heb je zicht op een spectaculaire canyon met allemaal hoodoos. Deze steenformaties zijn een soort pilaren die rechtop naast elkaar staan wat een bijzonder beeld vormt. In ieder geval iets wat ik nog nooit in het echt heb gezien.
Het is hier echt steenkoud. Zeker na de vorige dag die lang was (op om 5 uur, naar bed rond 11 uur) en na een vroege start vandaag van rond half 6 om de zonsopkomst te zien die spectaculair moet zijn. Weinig slaap dus de afgelopen dagen en dat doet het niet goed voor je gevoel warmte. De zonsopkomst is een beetje een teleurstelling, de zon blijft achter één wolk hangen. En dan te bedenken dat de rest van de lucht helder blauw is.
We besluiten dat het wel goed is zo. We gaan de warmte opzoeken. Beiden zijn we aan het snotteren en we hebben geen zin om ziek te worden. Op naar St. George, onze volgende stop. Een leuk plaatsje zo halverwege Bryce en Death Valley. Alleen niet op zondag. De kerk heeft hier de overhand, net als in de rest van Utah, en zondagsrust is heilig. De meeste winkels en andere gelegenheden zijn gesloten. Maar waarschijnlijk is dit de voorzienigheid, zo kunnen we even bijtanken om er weer helemaal uitgerust tegenaan te gaan.
Morgen naar Death Valley. Heerlijk naar 38 graden plus. Bevalt me een stuk beter dan temperaturen rond het vriespunt.
Reactie plaatsen
Reacties