"What happens in Vegas, stays in Vegas" is het gezegde. Nooit precies begrepen waarom dit gezegde er is maar na een bezoekje aan Sin City is het me duidelijk. Het is ongelooflijk hoe mensen helemaal los kunnen gaan. Een groot deel van de bezoekers aan deze stad loopt op welk tijdstip van de dag ook dronken rond. Lopen is eigenlijk een groot woord, zwalken is toepasselijker.
Ik gooi het er maar op dat dit ook het oordeelsvermogen van de meeste mensen behoorlijk verminderd en dat men daarom ook niet doorheeft dat het tonen van alle vetrollen in vol glorie door het dragen van veel te kort rokjes of te strakke truitjes het beeld niet echt verfraait. Misschien dat ze willen lijken op de vele figuren met de strakke lijfjes die je overal op en rond de strip ziet. Deze dames lopen half gekleed, beter gezegd bedekt met een paar veren. Die kunnen de schaarse bedekking prima hebben en hopen door hun sexy voorkomen dat je met ze op de foto wilt (tegen betaling natuurlijk). Lopend langs de casino's zie je mensen met glazige ogen uur na uur achter de slotmachines zitten. Ze zien niets en niemand om hen heen, ze hebben alleen oog voor de figuurtjes op het scherm. Her en der verspreid over de straten liggen, zitten en hangen 'daklozen' met hun bordjes waarop ze vermelden waarom ze geld van je nodig hebben. Kaartjes worden uitgereikt door monniken in lange gewaden die hopen dat ze je kunnen redden van al deze zonden om je heen.
Dit is het beeld van Vegas als je inzoomt op de mens. Als je naar het grote plaatje kijkt is het één groot feest met een geweldige aankleding. Het is een pandemonium van gebouwen die groter zijn dan groots, van lichten die feller zijn dan fel, van geluiden die luider zijn dan luid en van mensen die doen waar ze zin in hebben. Er is totaal geen samenhang in alles wat je ziet en hoort waardoor het een waar spektakel is.
Na twee nachten Vegas hebben we wel wat behoefte aan natuur en rust. Het is op naar de Grand Canyon. We vertrekken vroeg want het is een lange tocht. Maar die is het zeker waard. Het is een groots natuur fenomeen. Het Nationale Park aan de zuidzijde van de Canyon kent een rim die ongeveer 50 kilometer lang is en die je voor het grootste gedeelte kunt bekijken door het nemen van de de "parkshuttle". Deze brengt je van het ene uitzichtpunt naar het andere. Tussendoor kun je besluiten om een trail te pakken en van het ene punt naar het andere te lopen. Dit is zeker een aanrader want dan zie je het meest. Niet alleen van de canyon maar ook van de natuur om je heen. Vele vogels in alle kleuren en maten, hagedissen, eekhoorntjes, herten, prachtige planten en bloemen, en dat allemaal zonder medetoeristen omdat de meeste de bus pakken.
Het westelijk gedeelte kun je alleen met de bus bereiken (en tussendoor hiken), het oostelijk gedeelte moet je voor het grootste gedeelte met de auto doen. Ga je hier ooit naar toe, zorg dan dat je bij zonsondergang bij Pina Point bent. Niet alleen heb je daar als enige uitzichtpunt prachtig zicht op de Colorado River maar ook op het omliggende landschap en de canyon. De kleurschakering is hier ook fenomenaal.
Verblijven in het park voor een nachtje of twee is ook zeker een aanrader. De lodges zijn uitstekend en liggen allen midden in de natuur. De kamer die ik heb geboekt kijkt uit op het bos en heeft een lekker zitje om van de omgeving te genieten. Terwijl we lekker zitten op het terras krijgen we zomaar bezoek van een enorme Elk (een groot soort hert). Hij laat zich totaal niet van de wijs brengen dat wij hier zitten en loopt pal langs ons heen en blijft nog even knabbelen aan een boompje naast onze kamer. Je ziet Elks door het hele park. Ze lijken vrij tam omdat ze makkelijk benaderbaar zijn maar er wordt gewaarschuwd dat je dat beter niet kunt doen omdat hun gedrag nogal onvoorspelbaar is.
Na een lange dag van zonsopgang tot zonsondergang te hebben genoten van het park gaan we de volgende morgen weer op pad. Page is onze volgende stop.
De weg vanaf de Grand Canyon naar Page is schilderachtig mooi. De kleuren van de omgeving variëren van beige, roze, rood tot warm bruin en af en toe wat groen van struiken. Als je dan bedenkt dat je dit allemaal ziet tegen een strakblauwe lucht dan kun je je voorstellen dat het buitenaards mooi is. Langs de weg staan om de zoveel kilometers standjes van de Navajo indianen die hun spulletjes verkopen. De hele route voert ons namelijk door Navajo Nation land.
De rit is ook bijzonder omdat we geen idee hebben of we de juiste weg te pakken hebben. Sinds we in de Grand Canyon arriveerde hebben namelijk geen internet verbinding meer. Dat is even afzien en ook direct confronterend om te zien hoe verschrikkelijk gewend je bent om hiervan gebruikt te maken. Het is dus op de ouderwetse manier navigeren en gelukkig zijn we dat nog niet verleerd. Na een kleine 3 uur arriveren we in Page. In de verte zien we Lake Powell liggen. Een helder blauw grillig gevormd meer omzoomd door roze, rood gekleurde bergen en een blauwe lucht. Alweer een sprookje wat we tegenkomen op onze tocht.
Snel inchecken bij ons hotel en daarna direct naar het meer. Om 5 uur vertrekt de boottocht over Lake Powell en we moeten minimaal een half uur van te voren aanwezig zijn. De twee uur durende boottocht is prachtig. Via een koptelefoon leer je wat van de omgeving en tussendoor hoor je Navajo muziek. Je verdwijnt even in een totaal andere, zeer aangename, omgeving. Je komt helemaal tot rust.
Na een nachtje slapen in ons hotel in Page, waar we gelukkig weer online zijn, is het op naar Horse Shoe Bend. Ik wist dat het een stukje lopen was naar de rand van de Canyon maar wat ik niet wist was dat je een behoorlijk heuvel over moet om er te komen. En dat door mul zand in tropische temperaturen (het is weer rond de 35 graden vandaag). Maar je doet het niet alleen. Samen met tientallen, nou nee, honderden toeristen, ze worden met busladingen aangevoerd, onderga je deze tocht. En dan wordt je beloond met een prachtig uitzicht op de Colorado River die door de canyon loopt in de vorm van een hoefijzer.
Onze volgende tocht is een trip naar Antelope Canyon. Misschien zegt je dit niks maar je hebt het vast al wel eens gezien. Microsoft heeft foto's van deze canyon als screensaver en National Geographic's magazine heeft foto's van deze canyon op een van zijn covers geplaatst en deze wordt nog steeds gezien als een van de meest iconische. De Canyon ligt midden in de woestijn en je wordt met een 4WD naar de ingang gebracht. Daar ga je in kleine groepjes naar binnen en is het foto's maken, foto's maken en nog meer foto's maken. Zo met het blote oog is het al mooi maar wat er gebeurt als je een foto maakt is ongelooflijk. De kleuren worden helder en fel en veranderen met elke stap die je neemt.
Vanavond gaan we nog even naar de zonsondergang kijken bij de Glen Canyon Dam en Lake Powell. Dan vroeg naar bed want morgen is het op naar Monument Valley. De aankomende dagen wordt het ook weer even ouderwets navigeren omdat we ongeveer een dag of drie geen internet bereik zullen hebben.
Reactie plaatsen
Reacties