's Ochtends vroeg op Koningsdag vertrokken we vanuit huis naar Schiphol. Zonder vertraging gingen we een lange vlucht tegemoet. De service aan boord van onze nationale trots, de KLM, was uitstekend. Rond half twaalf arriveerde we in San Francisco. Snel onze auto opgehaald. En snel was ook echt snel, binnen een kwartier hadden we onze mooie supergrote SUV. Onze vakantie kon beginnen.
En die begon goed, nou nee, uitstekend! Omdat alles zo voorspoedig verliep besloten we direct voor de Highway 1 te gaan, oftewel Cabrillo Highway, in plaats van de reguliere highway te pakken. De zon scheen, het was heerlijk warm en het uitzicht was overweldigend. Tegen 6 uur arriveerden we in ons hotel, The Butterfly Inn in Pacific Grove. Een wat gedateerd maar schoon hotel, met zeer ruime kamers. Pacific Grove is een schattig plaatsje. Het heeft een traditioneel hoofdstraat met ruime parkeerplekken waar mooie, goed onderhouden huizen staan uit de Victoriaanse tijd. Het ziet er niet alleen leuk uit, het is er ook leuk. Er zijn allerlei winkeltjes en heerlijke restaurantjes en de sfeer is bijzonder ontspannen.
Na onze eerste nacht stonden we op met prachtig weer. We besloten de bekende "17 Mile Drive" te doen. Deze tocht voert je langs de kust en door de bossen tussen Pacific Grove en Carmel-by-the-Beach. Als je deze tocht zou moeten omschrijven dan kun je rustig zeggen 'adembenemend mooi'.
Voor iedereen die ooit deze kant uitgaat een absolute aanrader. Het weer werkte ook mee. De zon scheen uitbundig en de lucht was blauw. We voelden ons alsof we zo in het paradijs waren gestapt. Zeker toen we een bezoekje brachten aan de wereldberoemde Pebble Beach Golf Club. Heerlijk geluncht op het terras van het luxueuze restaurant met uitzicht over de Pacific Ocean en de prestigieuze golfclub.
Lekker hangend in een loungechair ontstond er plots een enorme commotie op het terras. Zelfs het personeel was behoorlijk van slag. Zomaar vanuit het niets dook een enorme zwerm bijen op, dwars over het terras. Mensen raakte in paniek, dit was hier nog nooit gebeurd. Frans en ik bleven rustig zitten en genieten van onze lunch. Het waren maar bijen en geen killer bees dus die doen niets als je gewoon rustig blijft. Nadat ze inderdaad zonder enig probleem verder vlogen kwam het personeel de mensen op het terras vragen of ze wel oké waren. Onze buurvrouw zei "Yeah, I am now, but I was most impressed by those guys over there, they just kept on eating their lunch".
De dag hebben we afgesloten met een bezoekje aan Carmel-by-the-Sea. Een prachtig stadje met heel veel kunstgaleries, specialty stores en eethuisjes. En dat allemaal gevestigd in de meest schattige huisjes, sommige die zo uit het Hans en Grietje verhaal lijken te komen. Daarna heerlijk gegeten in Monterey, op Fisherman's Wharf.
Onze derde dag begon iets minder mooi qua weer. Jammer want dit was de dag dat we onze whalewatch tocht zouden maken. Aangekomen bij de boot verdween het slechte gevoel over het weer. Op de een of andere manier hing er een opgewonden sfeer, een gevoel dat we met elkaar iets heel leuks gingen meemaken.
Bij de balie van de Monterey Discovery Whale Watch netjes mijn vooraf bestelde seasickness pilletje ingenomen. Frans vond dat niet nodig. Nou dat heeft 'ie geweten. Het was niet alleen wat somber qua weer, de zee was bijzonder ruig. De golven waren meters hoog en de boot ging enorm te keer. Je werd van hot naar her geslingerd. Na een uurtje hing ongeveer driekwart van de mensen over de achterreling de vissen te voeren met hun ontbijt. Zo ook Frans. Tja, dat komt ervan als je iemand uitlacht die een pilletje besteld.
Het was een lange tocht, 4 uur in het totaal, zeker voor degene die ziek waren. Maar voor degenen die niet ziek waren en voor iedereen die nog enigszins kon staan was het een tocht die zwaar beloond werd. We hebben talloze Californische Zeeleeuwen gezien, scholen dolfijnen en wel drie keer Humpback Whales die, alsof ze een kunstje voor ons uitvoerden, uit het water omhoog sprongen en met enorm lawaai en plons het water weer ingingen. Het was spectaculair op zijn minst.
Morgen vertrekken we richting het zuiden. Straks nog even de weg checken of 'ie open is. Het schijnt dat er een gedeelte is afgezet in verband met een mud slide. Nou ja, dat komt wel goed. Links of rechtsom, we komen wel aan in Pismo Beach.