Jaren geleden, logerend in Key Largo, bezochten we Key West. We reisden met een paar tieners die zo hun eigen ideeën hadden over hoe de dag kon worden ingedeeld. Met als gevolg dat we veel te laat vertrokken uit Key Largo en pas tegen het einde van de middag in Key West arriveerden. Ik had zo graag het huis van Ernest Hemmingway willen zien, maar helaas we waren te laat. Dat zou me deze keer niet gebeuren.
Duval Street
Geen tieners en gelukkig logerend op een plek veel dichter bij Key West wist ik dat het nu ging lukken. Alleen niet de eerste dag en ook niet de volgende dag. Dat kwam omdat we op onze eerste dag zo bevangen werden door de gezelligheid dat we besloten dat we een paar dagen hier zouden gaan rondbrengen. Het heeft waarschijnlijk te maken met dat hier geen enkel teken van Corona was te ontdekken, het leek of hier nooit iets als een pandemie had plaatsgevonden. Zo vreemd maar ook zo lekker. Voor het eerst sinds lange tijd bekroop me een gevoel van onbevangenheid.
Voor de goede orde, er waren nauwelijks tot geen maatregelen op het gebied van Corona maar op de een of andere manier zat het nog wel in ons systeem. Voorzichtigheid was voor ons nog steeds een tweede natuur.
Naast de vele mensen zie je bewoners als deze overal in het straatbeeld
Supertoeristisch maar oh zo leuk
De eerste dag dat we Key West bezochten werden we opgenomen in de vrolijke vakantiesfeer die daar heerst. De zon schijnt er uitbundig en dan is er de hoofdstraat, Duval Street, vol met slenterende mensen en muziek. We werden in deze vrolijkheid meegetrokken, langzaam lopend door deze vooral voor toeristen interessante en leuke straat. Je vindt er de ene na de andere bar en restaurant. Ook stikt het er van de winkeltjes. Na drie keer een winkeltje te hebben bezocht besef je dat ze vast bij dezelfde inkoper hun spulletjes bestellen. Maar dat mag de pret niet drukken. De zon en gezelligheid maken alles goed.
Naast de mensen zijn er nog andere bewoners die je in alle soorten en maten tegenkomt, hanen.
Je ziet ze bij de kerk, op straat, op het terras en in alle andere hoekjes en gaten. Heel bijzonder.
Aan het begin, of aan het eind, afhankelijk hoe je het bekijkt, van Duval Street ligt een pleintje dicht bij Mallory Square, met de naam Mallory Square Market. Dit pleintje is het startpunt van de Conch Tour Trains en de Trolley Tours die door Key West rijden. Als je ergens de toeristische kitsch verzamelt wilt zien dan is het daar.
Mallory Square Market
Maar ook hier is het zo gezellig dat je dat maar voor lief neemt. Aan het pleintje liggen het Key West Aquarium en het Shipwreck Museum. Twee topattracties die het waard zijn te zien. Vooral het Shipwreck Museum is leuker dan zo aan de buitenkant doet vermoeden. In dit museum krijg je op interactieve manier uitleg hoe het bergen van spullen van gestrande schepen door de bewoners van Key West de stad zeer welvarend hebben gemaakt. Er zijn korte videopresentaties, een acteur die op vermakelijke wijze de verhalen van toen vertelt en er zijn talloze voorwerpen die de verhalen illustreren. Je kunt hier ook de uitkijktoren beklimmen. Hiervandaan heb je schitterend uitzicht op Key West.
Een aantal foto's van het Shipwreck Museum en van de omgeving genomen vanaf de uitkijktoren
Naast dit pleintje ligt een oud depot van de marine. In dit gebouw vind je nu The shops at Mallory Square. In tegenstelling tot de winkeltjes buiten vind je hier geen standaard souvenirs maar kunst van lokale kunstenaars. Een andere fijne bijkomstigheid is dat hier op de eerste verdieping schone openbare toiletten zijn. En… houd je van koffie, dan moet je hier ook zijn. Het is heel lastig om ergens een kopje koffie te vinden in de stad. Er zijn maar een paar plekjes, waaronder de Cuban Coffee Queen in dit gebouw.
The shops at Mallory Square
Net achter het pleintje ligt Mallory Square. Hier heb je prachtig uitzicht op zee. In de avond vindt hier het Sunset Celebration at Mallory Square plaats. Het start net voor zonsondergang. Artiesten, kunstenaars en waarzeggers presenteren dan hun kunsten. Muziek klinkt overal en iedereen die naast het vermaak wil genieten van een prachtige zonsondergang verzamelt zich hier.
Een van de vele muzikanten tijdens Sunset Celebration at Mallory Square
Key West is niet groot en je kunt het goed wandelend bekijken. Om van het noordelijke stukje van Key West, Mallory Square, naar het meest zuidelijke puntje van eiland te lopen is maar 2 kilometer. Dat lijkt niets. Onderweg kom je wel nog van alles tegen waardoor je er van uit mag gaan dat je geen 2 kilometer loopt maar al gauw het dubbele. Nog steeds te doen hoor maar houdt hier wel rekening mee. Je moet tenslotte ook nog terug.
En als je dan vol verwachting naar het zuidelijke puntje loopt om daar een foto te maken bij de iconische boei die dit punt markeert, kun je nog wel eens teleurgesteld worden. Toen wij hier aankwamen was het superdruk. De rij om een foto te maken was eindeloos. Wachttijd zeker een uur of meer. En dat schijnt naar zeggen eigenlijk de hele dag door zo te zijn.
Een eindeloze rij wachtende om op de foto te gaan bij de boei
Het andere Key West
Wat ik hier net beschreef gaat over het meest toeristische deel van Key West. Er is meer, veel meer. De overige bezienswaardigheden vallen nog steeds onder de noemer toeristisch maar zijn toch anders. Ze hebben iets meer culturele waarde.
Een sfeerimpressie van Key West
Verlaat je Duval Street richting het oosten dan kom je in een oude wijk terecht met prachtige huizen. Grote en kleine villa’s met mooie veranda’s en schitterende tuinen. Een aanrader om doorheen te lopen. Een van de straten in deze wijk is Carolina Street. Het ligt aan de buitenkant van dit gebied, vlak bij zee. Hier vind je een van de oudste en leukste restaurantjes van het eiland, Pepe’s Café. Het restaurant beslaat een aantal oude pandjes en is een populair sinds 1909. Hier zie je, naast een paar toeristen, de echte locals een bite halen. Alles in een heel ongedwongen sfeer en met heel lekker, betaalbaar, eten.
Eindelijk op bezoek bij Hemmingway
Na een paar dagen rondgewandeld te hebben, Truman Little Whitehouse, de begraafplaats met bijzondere graven, de vlindertuin en nog veel meer te hebben bezocht, is het eindelijk tijd voor een bezoek waar ik al jaren naar uitkijk, het huis van Ernest Hemmingway.
Last but not least, zeggen ze dan. Ik was een beetje bang dat het bezoek zou tegenvallen. Als je al lange tijd hoge verwachtingen hebt kan dat nog wel eens het geval zijn. Gelukkig was dit niet zo. Het oversteeg zelfs mijn verwachtingen.
Niet dat ik bijzonder veel met Hemmingway heb anders dat ik hem bewonder als schrijver en hem beschouw als mythische figuur. Mytisch door zijn bijzonder levensverhaal. Hemmingway is vele malen getrouwd geweest, heeft als ambulance chauffeur gewerkt in de Eerste Wereld Oorlog en was journalist in de Spaanse burger oorlog en Tweede Wereldoorlog. Tussendoor schreef hij fantastische boeken waaronder een die zelfs een nobel prijs heeft gewonnen. Ik was gewoon benieuwd naar waar deze fascinerende man ooit woonde en waar hij zijn boeken schreef.
We waren al een paar keer langs het huis gereden en gelopen en elke keer was het enorm druk. Daar ben ik niet zo’n fan van, hordes mensen, maar ja, als ik het huis wilde zien dan moest het maar.
Het huis van Hemmingway
Het bleek achteraf best goed te doen. De vele bezoekers werden netjes door een gids tijdens een rondleiding bijeengehouden en voor de overige bezoekers die hier niet aan deelnamen was er meer dan voldoende ruimte in het huis en de grote tuin.
De rondleiding is heel interessant. Je krijgt een mooi inkijkje in het leven van de schrijver. Maar niet alleen in zijn leven, je krijgt ook een kijkje in het leven van de tientallen katten die hier leven.
Ernest Hemmingway kreeg ooit van een kapitein een kat met zes tenen. Het verhaal gaat dat deze kat een afstammeling is van katten die op boten leefden. Om zich goed vast te kunnen houden op ruwe zee hebben deze katten in de loop van tijd een extra teen ontwikkeld zodat ze goed grip hadden op het schip. Of dit echt zo is weet ik niet, maar dat is wat ze je vertellen tijdens de rondleiding.
Zelfs vandaag de dag liggen er katten op het bed van Hemmingway
Hemmingway was dol op de kat en binnen korte tijd verzamelde hij net zoveel katten om zich heen die hij kon vinden, allen met het gen om zes tenen te hebben. Elke kat gaf hij een naam van een beroemdheid. Als ze stierven dan werden ze begraven in de tuin met een heuse grafsteen.
Nog steeds wonen er veel katten in en om het huis. Je kunt dus de zes-tenige katten zonder problemen van heel dichtbij bekijken.
Naast de kattenbegraafplaats, achter het woonhuis, staat een apart huisje. Op de begane grond is een souvenirwinkel gevestigd en boven de shop is het schrijversatelier van Hemmingway. Je kunt vanachter een koord zijn atelier bekijken. Je ziet zijn schrijftafel en allerlei andere spulletjes waar hij zich mee omringde. Op de een of andere manier is het makkelijk voor te stellen hem hier te zien schrijven.
Hemmingway's schrijversatelier
De tuin is schitterend. Het bestaat uit verschillende delen met o.a. een groot zwembad. De man leefde in luxe in een prachtige omgeving. Het is echt een mooie plek om te bezoeken.
Ik kan bijna een boekwerk schrijven over Key West omdat het er zo leuk is. Maar nog mooier is het als je zelf ooit in de gelegenheid bent om het eiland te bezoeken en al het leuks zelf te ervaren. Als je de kans hebt, zeker doen!